A Case Study on Weblognevisi be Raveshe Maktabe Hamasho-ism

Introduction

اون شیطون بلا که پشت اون درخت قایم شده و از چشماش شرارت می باره و موهاش و یه ور زده تا ادای بچه مثبتا رو دربیاره و گل خریده تا منت کشی کنه  "Dr. Sevil" استاد بنده در زندگی می باشد ( استااااااااااااااااااد بفرمیوووووو، میفرمودیووووو).  

 " ای خداااااااا  کی گفته من خیلی  بدم م م م م م؟ دروغ محضه آقااااااا. من فقط یکم یه اپسیلون اندازه یه نخود پخته بدم      ، وای چه حالی میده اینجا آدم هرچی دلش بخواد می نویسه. عمرا حالا حالا ها دستت به من برسه )" 

(November, 2011, p. 7)

اون نازطلا خانم که معصومانه و پاک و بی غل و غش و صبور  (با یه هاله ی نورانی بالای سرش) روی صندلی نشسته  و ریزش برف و تماشا میکنه، اینجانب " Dr. November"  دانشجوی درس زندگی می باشد ( تورو خدا بشینید، بلند نشید، من متعلق به همه شما می باشم خجالتم ندید).

Statement of the Problem

Dr. Sevil  پس از مطالعات بسیار زیاد ( gazillion تا مطالعه)دریافت که دلیل تمام غم و غصه ها و نا امیدی ها و تنبلی های Dr. November بخاطر اینه که وبلاگ نداره تا خودش و شکوفا کنه و همچنین اینکه البته و صد البته Context ایران من و اونو تو حوزه ی وبلاگ نویسی کم داشت و هیچ راهی جز این وبلاگ نبود تا بتونیم "همشو" به هم ثابت کنیم. اینطوری شد که یه گله (ye gele) گپ (gap) گنده ایجاد شد.

Research Questions

1. آیا وبلاگ نویسی ربطی به غم و غصه ها و ناامیدی ها و تنبلی های Dr. November داره؟

2. آیا Dr. Sevil و Dr. November میتونن " همشو" به هم ثابت کنن؟ 

3. آیا یک کدومشون ممکنه کم بیاره و تسلیم بشه و شرط و ببازه و یک عمر کله پاچه پیاده شه؟

revise کردن و بقیه قسمت های paper دست خودت و می بوسه دکتر سویل تو که میدونی من هیچ وقت حال ندارم

دکتر  جون من اینجا دیگه به paper ام گیر ندیا. میدونم move هاش رعایت نشده. میدونم scholarly نیست. میدونم چاپ able نیست. اما موضوعش که تکه از PMs ها هم تک تره خداییش. نه؟